Probeer ik hier even iets zinnigs neer te schrijven, wat voor mij natuurlijk op zichzelf al een prestatie zou zijn, druk ik hier op een verkeerd knopje waardoor mijn voorzichtig geschreven lettertjes ineens van het scherm verdwenen. Dit is waarschijnlijk een automatisch ingebouwd systeem in deze WordPress om ervoor te zorgen dat er toch niet te veel zinloos geschreven word wat tenslotte allemaal virtuele ruimte zal invullen.  Maar ik laat me natuurlijk niet door zo’n kleine tegenslag ontmoedigen en ga gewoon verder schrijven aan hetgeen ik bezig was. Als ik tenminste nog wist wat dat was.

In de achtergrond hoor ik hier reclameboodschappen op tv dat me laten weten dat ik dringend een ander merk boter moet gebruiken, zap  … en dan ineens naar een franse reportage over jeugdprostitutie in Frankrijk, alsof ik daar ook maar ergens op zat te wachten. Natuurlijk weet ik dat we niet op een mooie wereld leven maar ik hoef daar niet elke avond aan herinnerd te worden. Ondertussen vraagt een non naar extacypillen om een feestje in het klooster te bouwen, een fragment uit Benidorm bastards … jaja, ik blijf op de hoogte, en dan nu weer terug een lawaaierige, vloekende en tierende film waar ik echt geen kaas van heb gegeten.
Ik denk dat ik tijdens deze laatste 30 minuten meer heb horen vloeken en tieren dan ik waarschijnlijk zelf in heel mijn leven zal doen.

Het is dan ook lang geleden dat ik nog iets leuks op te zag, zonder dat er een lachband achter stond dat mij liet weten wanneer van mij verwacht werd dat ik zou lachen, want zelfs dat doe je niet meer wanneer je wil, het wordt je voorgedaan.

Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom in zo langzaamaan een afkeer krijg voor de televisie.