Dat ding staat nog steeds centraal in onze huiskamer, wreed groot, want dat heb je met de flatscreen toestellen van tegenwoordig, ze zijn minder diep maar nemen deze oppervlakte leuk in de breedte en hoogte mee en zijn daarmee nog meer dominant aanwezig dan vroeger.

We zijn natuurlijk uit vrije wil een toestel gaan aankopen, ondertussen al enkele jaren geleden, dus we kunnen niemand anders als schuldig aanduiden …

Het zou allemaal leuk moeten zijn, ontspannend, maar sinds het invoeren van reclameboodschappen vind ik er hoe langer hoe minder aan. Precies op het moment dat ik even naar het toestel kom kijken is er steeds weer reclame op tv. Maar eigenlijk is dat niet zo ongewoon want er is heel veel reclame op tv. En bij ons zelfs heel dikwijls hetzelfde. Daarbij wordt deze blok ook nog uitgebreid met trailers van programma’s die we zeker nog moeten zien, reclame van de zender zelf, alsof we niet weten naar welk kanaal we aan het kijken zijn, en daarbovenop nog dvd’s dat we kunnen aankopen of reeksen die ook nog kunnen gekocht worden.
Tegen het ogenblik dat de reclameblok voorbij is ben ik doorgaans ook vergeten naar welk programma, of film ik aan het kijken was.

De zapper, modern woord voor de afstandsbediening, is natuurlijk wel handig om deze blokken te ontwijken, maar wegzappen brengt je meestal gewoon op een ander net met dezelfde reclame, dus … vluchten kan niet meer 😉
Als er dan toch geen publiciteit op dat andere kanaal is kom je op een ander programma terecht, ook niet handig, want meteen zit je twee programma’s te volgen en dat kan heel verwarrend worden. Ik begrijp soms ook niet wat Sylvester Stallone in The sound of music komt doen 😉

Gelukkig is ieder vrij om zelf te kiezen, maar geef mij maar internet … en waar kies jij voor?