
Owner picture Gerard Kassoulet
Ik ben vandaag, beroepshalve, nog eens in Brussel geweest. Niet echt mijn favoriete ding, veel te druk, veel te smalle straten, veel te veel agressie in het verkeer, kortom niet mijn “place to be”. Ook heel anders dan de jaarlijkse uitstap naar de kerstmarkt waar we doorgaans wel van de Brusselse sfeer kunnen genieten. Ik verschiet er trouwens niet van dat mensen in deze grote verkeerschaos agressief worden, daar heb ik alle begrip voor …
Wat ik wel veel erger vind is dat ik hier en daar mensen met heel hun hebben en houden in portalen en onder een afdak zag zitten, of liggen, duidelijk op de straat wonend. De winter komt eraan en dan schrikt een mens toch wel van zo’n beeld. Als ik er dan aan denk dat ik ’s avonds gezellig warm in huis kan zitten, in een warm bed kan slapen, terwijl sommige mensen de koude gaan moeten trotseren onder de open hemel. Lijkt mij niet echt van deze tijd. Ik kan natuurlijk ook dit probleem niet oplossen en wil ook niet gaan palaberen over het hoe en waarom deze mensen in deze situatie terecht zijn gekomen. Dit zijn niet mijn zaken en daar mag ik ook geen mening over hebben, maar het is wel erg.
Je gaat mij ook niet vertellen dat als er een alternatief bestaat deze mensen niet zouden kiezen voor een warmere oplossing.
Ik kan alleen maar hopen dat er voor deze mensen een oplossing komt voor de winter echt zijn intrede doet. Ik weet ook wel dat er organisaties zijn die zich het lot van deze mensen aantrekken en dat zij het hoe dan ook goed voorhebben met de plannen die ze maken. Laten we hopen dat er toch snel een oplossing mag komen.
Categorieën:Doodgewone dingen
Een vreselijk lot. En achter ieder van deze mensen schuilt een tragedie. Slechts zelden is dakloos zijn een keuze.
Ik help het je hopen Michael. Mooie bevlogen post.
~Marion
Bedankt voor je reactie, en laten we hopen dat er dit jaar wel een oplossing komt voor deze mensen.
Dag Michael,
Mooi blog, en zo helemaal waar. Maar ik ben niet erg gerust op een oplossing: overheden hebben er een handje van om mensen letterlijk in de kou te laten staan, vooral hen die hulp het hardst nodig hebben.