Het is nu al enkele dagen flink aan het waaien en daarbovenop nog aan het regenen. Niet leuk dus.
Als je met de wagen de baan op gaat word je over en weer geslingerd en moet je goed opletten voor plassen die je wagen helemaal onbestuurbaar maken.
Ikzelf rij met een camionette, een groot plat vlak dus waar de wind vrij spel op heeft. Ik ben dus ook vanmorgen een paar keer een richting opgegaan waar ik eigenlijk helemaal niet naartoe moest. Gelukkig heb ik nog op tijd mijn stalen ros onder bedwang kunnen houden en hem terug op het juiste spoor gekregen.

Toen ik vanavond thuis kwam en naar buiten keek werd ik ook niet vrolijk van wat ik zag.

Donkere wolken, terwijl het buiten al zo donker was, een beetje een spokerig zicht.
Mijn kleine stenen konijntjes, rechts in beeld, staan er maar weemoedig naar te kijken. Zij zullen deze weerstoestanden ook als nieuw ervaren aangezien deze winderige en regenachtige periodes ook voor ons nieuw zijn. We hebben al wel van die dagen gehad natuurlijk, maar dat het zo dagen na mekaar blijft doorgaan heb ik, naar mijn weten, nog niet meegemaakt … de konijntjes dus ook niet.

Wat ik ook heb mogen ondervinden is dat een flits op een fototoestel redelijk belachelijk is als je zo’n foto’s wilt maken. Maar het bracht wel onze, veel te grote spar in de aandacht.
Hopelijk gaat morgen minder waaien en regenen zodat we terug gewoon buiten kunnen komen zonder weggewaaid te worden.
😉