Verleden week waanden we ons in het begin van de lente, terrasjes werden van onder het stof gehaald en de mensen trachtten om zoveel als mogelijk van de eerste zonnestralen te genieten … een paar dagen toch, al dachten we dat het zou blijven duren.

Mijn buurman dacht dat ook want ik zag hem ettelijke malen met enkele zakken potgrond hier voorbij lopen. De lente is in het land, moet hij gedacht hebben …
De bloempjes staken ook reeds hun hoofd boven de grond.

Maar het was een kort optreden want vanmorgen lang alles ineens terug wit. Doorgaans is dat een mooie kleur, maar om één of andere reden zaten we daar niet meer op te wachten, de winter heeft lang genoeg geduurd, dachten we.

Maar er bestaat een oud spreekwoord dat zegt: Maartse buien en aprilse grillen … En doorgaans klopt dat ook nog, we zullen nog even geduld moeten hebben.