Met de vroege lente dat we gekregen hebben ben ik ook meteen aan de slag gegaan in mijn tuin. Even het boek van Wim erbij gehaald en ik kon beginnen.
Maar wat hebben we geleerd vandaag?
Ten eerste: Als je bloempjes of groenten plant je die ook moet kunnen van water voorzien. Een gieter is daarvoor handig maar als je een tuinslang ter beschikking hebt gaat het toch vlotter.
En dat heb ik dus…
Maar zoals iedereen die verstandig met zo’n buitenkraantjes omgaat, heb ik ook mijn kraantje voor de winter afgesloten.
En het kraantje dat daarvoor verantwoordelijk is staat op de meest denkbare onhandige plaats: Onder onze keuken.
Ik moet daarvoor telkens de plint van onze keukenkastjes verwijderen om het kraantje te kunnen bereiken. Met andere woorden, op de grond gaan liggen en proberen dat kraantje open te draaien. Niet echt handig want op die manier kan ik geen kracht zetten op een kraantje dat door de jaren heen stroef geworden is door kalkaanslag.

En dit jaar was het dan zover, het kraantje wou niet meer bewegen. Na diverse pogingen kwam zelfs het vleugeltje van de kraan eraf en was het kraantje nog niets bewogen.
Ik heb dan uiteindelijk een griptang genomen om op die manier het kraantje toch nog los te wrikken. Maar ergens durfde ik toch niet alle kracht te zetten omdat ik vreesde de kraan definitief te breken, en nog voor grotere problemen te zorgen.

Maar wat heb je aan een kraantje in de tuin, voorzien van een tuinslang als er geen water doorkomt?

Ineens ging er bij mij een licht op… IDEE 😉
Als het nu eens zo was dat de kraan al die tijd heeft opengestaan en ik eigenlijk de kraan niet verder los kreeg omdat het reeds los was?
Dus ik naar buiten om te kijken of er water uit mijn tuinslang kwam…
Ja dus …

Ik heb dus gedurende weken meermaals in de keuken op de grond gelegen om een kraantje open te krijgen terwijl het eigenlijk altijd al open stond.
Het zal aan mijn leeftijd liggen zeker?