Vrijdagavond is altijd zo een beetje een eten-overschot-avond. Zo een avond op het einde van de week dat een mens eigenlijk zin heeft om veel keer niks te doen en dus ook in de keuken. Dat merk je ook aan de plaatselijke frietkraampjes waar op vrijdagavond het volk doorgaans in rijen staat aan te schuiven.
Hier in de buurt is het niet anders.
Doordat ik in de stad woon heb ik de luxe om alles dicht in de buurt te hebben. Aan de ene kant van de straat een frituur en aan de andere kant een afhaalchinees. ( ter titel van inlichting, zo’n afhaalchinees moet je wel terugbrengen hé 😉 mopje hé)

Om dit bericht even visueel te ondersteunen heb ik enkele foto’s van de boosdoeners opgezocht.

Geef nu zelf toe, da’s geen eenvoudige keuze.
Vanavond hebben wij gekozen voor meeneem-chinees. 20 minuten wachten en dan naar de chinees met nummertje 19 als codenummer 😉
Kom ik op de Brusselse steenweg, dapper op weg om mijn boodschappen op te halen, en word in onderweg onthaald op een overweldigende frietgeur … Allez, Nie zwaansen hé, dacht ik. Een frietje kan toch zo lekker zijn hé.
Maar omdat ik toch nog een beetje karakter heb ben ik toch flink bij de afhaalchinees binnengestapt waar nummer 19 in een zakje op mij stond te wachten.
Thuisgekomen heeft nummer 19 ons goed gesmaakt en het witte wijntje uit een plastiek flesje was ook niet slecht.
De frietjes? Da’s voor een volgende keer… zeker weten 😉