Een geluk dat we allochtone medemensen hebben…
Een bezoek aan de plaatselijke buurtwinkel is altijd een belevenis. Ik krijg doorgaans mijn bestelling op een papiertje mee en ga dan als een wereldreiziger op zoek naar de juiste artikelen die bij het papiertje horen. En, al moet ik het zelf toegeven, ik word er steeds beter in… uitgezonderd die ene keer dat ik een biefstuk moest gaan halen en met zo’n duur stuk thuis kwam dat ik er een gratis kip bovenop kreeg… maar we dwalen af…
Deze week moest ik naast de klassieke aankopen, hesp en kaas in een pakje (lukt nog net) ook nog bij de afdeling groenten en fruit langs.
Op mijn lijstje stond een salade.
Op zich niets bijzonders als het niet was dat die dingen niet voorverpakt zijn en dat de bijhorende plastieken zakjes, die je van de rol moet afscheuren, eigenlijk te smal zijn voor een gezonde volgroeide salade.
Ik stond daar dus deftig te knoeien met mijn salade en mijn, te smalle zakje. Ik stond zelfs zo te knoeien dat een allochtone medemens mij in het oog kreeg en spontaan aanbood om mee te helpen… en inderdaad met 2 ging het wel.
Ik zag dat hij ook een salade vast had, dus heb natuurlijk ook aangeboden om de medemens te helpen. Wij allebei gelukkig en fier als een gieter, een inheemse en allochtone, terug naar huis verwachtend dat onze wederhelft ons zou feliciteren met onze aankoop, en vooral met het feit dat we onze sla in een zakje hadden gekregen.
Maar niets daarvan, ze vond dat heel gewoon.
Ik heb er toch maar een fotootje van gemaakt, zo fier als ik ben en bedankt aan mijn behulpzame helper in de buurtwinkel…
Wie beweert er dat we niet zouden kunnen samenwerken … samen kunnen we inderdaad meer 😉