We schrijven het jaar 2008 toen we na het overlijden van onze poes naar de plaatselijke dierenbescherming op zoek gingen naar een nieuwe poes.
Dat was oorspronkelijk toch ons idee, tot we ginder tot de vaststelling kwamen dat we eventueel al even graag een hond zouden hebben, al was het maar om zelf meer te bewegen. Mijn voorkeur ging al een hele tijd uit naar een Border Collie, en wil nu het toeval dat er daar ook eentje zat. Al een jaar lang, als we de mensen van de dierenbescherming mogen geloven, en waarom zouden we dat niet doen.
Dit exemplaar was wel zeer wild in zijn hok tegen de muren aan het opspringen zodat we meteen dachten dat deze hond niets voor ons zou zijn, maar eenmaal uit zijn hok bleek hij zeer volgzaam en goed opgevoed te zijn.
Border Collies hebben nu eenmaal beweging nodig en dat hok zal voor hem gewoon te klein geweest zijn en dus ook te weinig bewegingsruimte gehad hebben.
Na enkele wandelingen op het binnenplein van de dierenbescherming besloten we hem in ons gezin op te nemen, we gaven hem meteen ook zijn nieuwe naam, Franky.
De eerste dagen in ons gezin was het een beetje zoeken, zowel voor Franky als voor ons. Aangezien we van zijn voorgeschiedenis niets afweten kunnen we dus ook niet weten wat hij allemaal reeds meegemaakt heeft, dus moeten we soms wel op onze hoede zijn . Soms kan hij heel angstig zijn … waarschijnlijk een gevolg van zijn lange opsluiting of dingen dat hij in het verleden reeds meemaakte.
Ondertussen is Franky nu twee jaar bij ons, zijn leeftijd wordt op zo’n 8 jaar geschat omdat we daar ook geen exacte gegevens van hebben.
Wij doen dagelijks minstens twee grote wandelingen, doorgaans hier in het Vrijbroekpark, waar wij niet zo ver vanaf wonen.
Als we meer tijd hebben, bijvoorbeeld in de weekends, kunnen we de bossen of velden opzoeken.
Eigenlijk wil ik met deze blog mensen aanzetten om even bij de dierenbescherming langs te gaan als ze de aankoop van een dier plannen. Er zitten doorgaans zoveel verschillende dieren op een nieuwe thuis te wachten en de meeste dieren zijn heel dankbaar als ze een nieuwe thuis krijgen.
Categorieën:Doodgewone dingen
michaelgrieve.com 
mooie hond! =D
dankjewel voor je reactie op mijn blog =D
xxcarlijn
Haha, Franky ziet er uit als een echte Border Collie, met bal.
Heel goed dat jullie weer een Border Collie uit het asiel gered hebben. En uit ervaring weet ik, dat het een hele tijd kan duren voor je ze goed op de rit hebt. Wie weet wat hij allemaal niet heeft meegemaakt.
Heb zelf een herplaatser, ook uit het asiel, vreselijk mishandelt, door de Dierenbescherming uit huis geplaatst en een vreselijke afkeer van mannen. Het gaat steeds beter, maar hij zal nooit voor 100% te vertrouwen zijn, ook niet voor ons.
Karen
Bedankt voor je reactie Karen,
Franky is uiteindelijk wel een lieve hond geworden, maar is erg aan mij gehecht, waar ik ga, gaat hij mee. Maar in de omgang met vreemden zijn we toch altijd op onze hoede, we weten niet altijd hoe hij gaat reageren en of die andere mensen ook wel weten hoe ze met een hond moeten omgaan. Als vreemden zich meteen over hem buigen, of neerknielen om hem te aaien, trek ik hem zo snel mogelijk weg, of zeg ik tegen die persoon van recht te blijven staan … je moet zo’n hond niet uitdagen hé 😉
Al bij al zijn we heel tevreden, hij is graag bij ons en wil graag veel knuffels, maar hij blijft een scherp kantje hebben, en spijtig genoeg hebben sommige mensen dat al mogen ondervinden.
Het blijft een hond met een verleden waar wij niks van afweten hé … en daar moet je altijd rekening mee houden.
Dat klinkt hetzelfde als onze Rocco dus.
Helaas zijn een heleboel mensen ook eigenwijs en willen ze niet luisteren als je vertelt dat ze hem gewoon moeten negeren. Hij wil ook graag knuffels, maar heeft dan toch op de een of andere manier soms kortsluiting.
Ik hoop dat je nog lang plezier van hem mag hebben.
Beste,
Super dat jullie zo’n groot dierenhart hebben,maar wat ik heb meegemaakt in het asiel in Mechelen tart alle verbeeldingen!
Ik hoorde altijd negatieve verhalen over het asiel
En besloot mijn drempelvrees opzij te zetten en als goede dierenvriend met zelf 13 katten en 2 grote honden er naar toe te gaan, de eerste keer was de eigenares zelf, redelijk vriendelijk maar toch terughoudend, wou er al onmiddellijk 3 kleine katjes adopteren waarop dat ze onmiddellijk zij dat ze niet weg mochten omdat ze al hun vaccinatie’s nog moesten krijgen en laten chipen.,de katjes waren schutter, het koste ook daarom 90e per kat, dat vond ik niet erg en zij onmiddellijk dat ik ze nog steeds wou, dan begon ze te zeggen dat ze niet werden meegegeven omdat ze niet wist wanneer de katjes er klaar voor zouden zijn, de katjes waren ondertussen al ongeveer een paar maanden oud, ze begon dus met andere woorden uitvluchten te vinden, de volgende dag ben ik er terug geweest en stond er een oude meneer aan de receptie, weeral hier hetzelfde verhaal, redelijk vriendelijk maar op hun hoede, precies of dat ik er op een vreselijk geheim zou uitkomen en het allemaal naar buiten zou brengen, ik vroeg, als ik er eventuel als vrijwilligster mocht werken, wou alles doen, dat wilden ze niet, ze hadden niemand nodig !!!!daarna ben ik alle beestjes gaan bekijken en sommige katten zaten echt in vieze en kleine koten zonder dekentje in de donker en met de deur toe, en dit overdag,!!!!!schandalig, kreeg de tranen in mijn ogen, mocht ze zelfs niet aanraken, als ik de hondjes ging bezoeken begonnen ze allemaal hevig te blaffen, wou zo graag met ze gaan wandelen maar mocht niks, ging terug naar de receptie en zei, dat ik de volgende dag zou terugkomen, heb ik ook gedaan, ze waren er niet blij mee want aan de receptie zij ik dat ik verschillende mensen had gevonden om katjes te adopteren aangezien dat ze mijn hulp voor de rest niet nodig hadden, en toen is de bom echt ontploft, mocht niet meer naar de beestjes gaan, opeens konden de katten niet geadopteerd worden omdat ze met de niesziekte zaten, ik heb mij daarop zo kwaad gemaakt dat ik zei dat ik blijf terugkomen maar met mijn eigen veearts om te zien dat dit allemaal klopt en toen kregen ze precies nog meer schrik want ’s avonds kreeg ik een berichtje op mijn VoiceMail dat ik niet meet mocht terugkomen omdat er geen katjes op dit moment mochten geadopteerd worden, de dag daarna heb ik 3 keer gebeld en 3 maal hebben ze de telefoon neergelegd maar geef niet op want ga maandag samen met mijn veearts naar het asiel,heb hierdoor dagen niet geslapen, ze behandelde me als een soort crimineel!
Ik vertel dit alleen maar omdat dit soort wantoestanden moet stoppen!!!
Dit noemt toch dieren”bescherming”
Lena
Ik weet van deze toestanden, weinig mensen hebben een goede ervaring met dit dierenasiel, maar ondertussen is Franky toch all 4 jaar bij ons en we zijn toch blij dat deze hond nog een thuis heeft kunnen vinden. Oudere honden zijn niet echt gewild, dus heeft hij nog geluk gehad. Van zijn voorgeschiedenis weten wij inderdaad ook niets maar Franky is nu bij ons en in goede handen, dat is voor ons het belangrijkste 😉